,,Kotka na gorącym blaszanym dachu” w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu
Uczestnicy w pierwszym dniu konferencyjnym biorą udział w spektaklu teatralnym pt. ,,Kotka na gorącym blaszanym dachu” w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu – godz. 19.00.
,,Kotka na gorącym blaszanym dachu” (wystawiana w Polsce również jako ,,Kotka na rozpalonym blaszanym dachu.” ang. Cat on a Hot Tin Roof) – sztuka teatralna autorstwa Tennessee Williamsa, wystawiona po raz pierwszy 24 marca 1955 roku w Morosco Theatre w Nowym Jorku. Williams otrzymał za nią Nagrodę Pulitzera w dziedzinie dramatu za rok 1955. W 1958 roku została zekranizowana w postaci cieszącego się dużą popularnością filmu. Polska prapremiera teatralna miała miejsce 10 listopada 1972 roku w Teatrze Powszechnym w Łodzi.
Opis
Sztuka rozgrywa się na wielkiej plantacji bawełny, gdzieś w delcie Mississippi. Akcja trwa jeden wieczór, w czasie którego swoje 65. urodziny obchodzi niezwykle bogaty właściciel plantacji. Przez ostatnie lata podupadał on na zdrowiu, a nawet podejrzewano u niego złośliwy nowotwór. W dniu swoich urodzin dowiaduje się jednak, że biopsja nie wykazała nowotworu, co jest dla niego ogromną ulgą. Nie wie jednak, że jest oszukiwany przez swojego lekarza i dzieci – w rzeczywistości jest kwalifikuje się wyłącznie do opieki paliatywnej.
Prawdę o chorobie ojca znają jego dwaj synowie, którzy przybywają na urodziny wraz ze swoimi bliskimi. Starszy Gooper, który zawsze miał z ojcem bardzo trudne relacje, wyjechał z rodzinnych stron do Memphis, tam został wziętym prawnikiem i ojcem piątki dzieci, szóste zaś jest w drodze. Jego żoną jest Mae, pozornie słodka, a w rzeczywistości złośliwa i wyrachowana kobieta. Oboje chcą skłonić ojca, aby to im zapisał cały swój majątek. Początkowo wydaje się to o tyle prostym zadaniem, że jedynym konkurentem Goopera do spadku jest jego młodszy brat Brick, były sportowiec, który po kontuzji był przez pewien czas komentatorem sportowym, ale popadł w nałóg alkoholowy. Na domiar złego Brick i jego żona Margaret (zwykle określana zdrobnieniem Maggie) pozostają bezdzietni, rodzina zaś huczy od plotek o ich nieudanym pożyciu seksualnym.
Akcja sztuki składa się z trzech zasadniczych części, z których dwie pierwsze grane są przez pary aktorów niemal zupełnie w duetach. Pierwsza stanowi długą rozmowę Bricka i Margaret, ukazującą smutną prawdę o ich związku. Choć Maggie jest bardzo atrakcyjna i silnie pożąda męża, od dawna już ze sobą nie sypiają. Brick otwarcie sugeruje, aby Maggie znalazła sobie kochanka lub wręcz odeszła od niego. Na to jednak kobieta absolutnie nie chce się zgodzić, choć wcześniej zdradziła męża z jego najlepszym przyjacielem, obecnie już nieżyjącym. Druga część to podobnie długa rozmowa Bricka z jego ojcem, również stanowiąca swego rodzaju próbę przepracowania wzajemnych relacji. Wreszcie część trzecia, rozgrywająca się już po ujawnieniu prawdy o chorobie ojca, stanowi psychodramę w szerszym rodzinnym gronie, związaną z jednej strony z walką o spadek, a z drugiej z ogromną rozpaczą matki, która wie, że wkrótce stanie się wdową
Tytuł
Tytuł sztuki zostaje wyjaśniony już w jej pierwszym akcie jako metafora, za pomocą której Margaret określa swoją sytuację uczuciową. Czuje się nieszczęśliwa w swoim małżeństwie i cierpi jak kotka na gorącym blaszanym dachu, ale jednocześnie, mimo zachęt męża, nie chce zeskoczyć z dachu, czyli rozstać się z nim. W dalszej części tekstu Maggie jeszcze kilkakrotnie określa samą siebie mianem kotki.